Popatrz, jak gwiazdy wieszczą, że tak blisko jest Miłość.

I światła znowu tyle dla mędrców i pasterzy.

Tylko w Stajence chłodno, Serce w żłobie się skryło.

Tak trudno je odnaleźć. Jeszcze trudniej uwierzyć.

            Wigilia to wieczór, gdy jaśniej lśni rodzinna gwiazdka

            Kiedy życzenia składamy bliskim przez biel opłatka.

            Wszystko się ku nam przybliży i w zachwyceniu ukaże

            Dawno zgubione radości, imiona drogie i twarze.

 

Niech w naszych dłoniach tej nocy opłatek bieleje

Co  z życzliwości wyrósł i z mozolnej pracy

Niech wszystkie drogi nasze zejdą się w Betlejem

Byśmy Jemu i sobie mogli w oczy popatrzeć.

            W ten wieczór, gdy z kolędą spotkamy Anioła

            Kiedy sercom zaświeci radość , jak świt srebrny

            Życzmy sobie, abyśmy na nowo umieli pokochać

            I byśmy tej Miłości zawsze byli wierni.

 

Kiedy pasterską drogą nasze kroki pobiegną

By z pasterzami klęknąć przy tym Sercu malutkim

Niech  aniołowie Pańscy  naszą wiarę ustrzegą

A Matka skryje w dłoniach gorycze, łzy i smutki!

            Kiedy rodzi się Miłość, serce żarem płonie.

            Gdy ziemski padół płacze i tęskni za Niebem

            Wyciągajmy do ludzi z życzeniami dłonie

            A kolędą z Betlejem dzielmy się jak chlebem!